Nieuwjaarsreceptie met Johan Van Overtveldt

N-VA Meise-Wolvertem heet u van harte welkom op haar nieuwjaarsreceptie op 25 januari vanaf 18u in 't Moment van Meise.

Wie is Johan Van Overtveldt?

Johan Van Overtveldt (°1955) is doctor in de Toegepaste Economische Wetenschappen (Universiteit Antwerpen). Nadien behaalde hij eveneens een MBA aan de KU Leuven. In 2013 maakte Johan de overstap naar de politiek, waarna hij begon te werken als economisch adviseur voor de N-VA. Bij de verkiezingen in 2014 trok hij de Europese lijst en werd hij verkozen tot Europees Parlementslid. Bij de vorming van de federale regering later dat jaar, werd Johan minister van Financiën.

Ex-minister van Financiën

Johan woont in Kapellen en is vader van vier kinderen. In zijn vrije tijd kan je hem tegenkomen op zijn koersfiets. Bij de aanstelling van de Zweedse coalitie werd Johan Van Overtveldt federaal minister van Financiën en Fraudebestrijding. Die functie vervulde hij tot aan de val van de regering-Michel I over het VN-migratiepact in december 2018. Zowel in 2019 als in 2024 werd Johan Van Overtveldt verkozen als Europees Parlementslid voor de N-VA. Hij werd ook aangesteld als voorzitter van de Commissie Begroting in het Europees Parlement, waar hij ook coördinator is in de Commissie voor Economische en Monetaire zaken. In die rol werd hij verkozen tot één van de meest invloedrijke Europese parlementsleden.

Nieuwe boek

In zijn nieuwe boek "De grote onvrede en hoe die te keren" schrijft Johan Van Overtveldt over de kloof tussen de burger & de politiek:

De 21ste eeuw trakteerde ons tot nu toe op enkele zware schokken: de aanslagen van 9/11, de grote financiële crisis en de eurocrisis, de pandemie, de inflatie-opstoot en de Russische oorlog tegen Oekraïne. Ondanks nooit eerder geziene welvaart, heerst er boosheid, angst, frustratie en onzekerheid binnen verschillende lagen van de bevolking. Extremisme, ook op politiek vlak, tiert almaar weliger. Maar er is veel meer aan de hand.

In de decennia volgend op de wederopbouw na de Tweede Wereldoorlog, maakte de politieke elite steeds meer misbruik van de economische leer van John Maynard Keynes. Het lanceren van steeds forsere beloften zorgde bij de bevolking voor steeds hogere verwachtingen.

Die infernale dynamiek van onrealistische beloftes en onrealistische verwachtingen leidde tot ‘beleidsuitputting’. Zeker in België zorgen oplopende schuld, een overvet overheidsapparaat en ondoordachte regulering voor een nagenoeg complete patstelling: België heeft zich vastgereden in zijn eigen moeras.

Het kan anders, maar dat vergt een aantal mentale bijsturingen van onder meer de grenzen van overheidstussenkomst en de erkenning van de onontkoombare economische realiteit. Pas dan opent zich de weg naar een ander sociaaleconomisch beleid waarin economische groei centraal moet staan.